Mooie set toen & nu foto’s van Irina Werning. Vooral de overeenkomst in kleuren en locaties is knap gerealiseerd.

Tijdens m’n vroege tienerjaren was ik er van overtuigd dat ik later architect zou gaan worden. Niet van simpele rijtjeshuizen of een aanbouw natuurlijk, alleen het grote en indrukwekkende werk. Gigantische kantoorgebouwen, scholen, gemeenschapshuizen… dat werk. Waar ik destijds nog niet aan had gedacht is om een oude cementfabriek om te bouwen tot kantoor / huis.
Laat dat nou precies ‘t idee zijn geweest van meneer Ricardo Bofill. In 1973 vond hij in Barcelona een gigantische verlaten cementfabriek en heeft daar voor twee jaar aan zitten sleutelen. Resultaat: pure waanzin. Meer foto’s vindt u hier op redelijk formaat.

Weer zo’n voorbeeld van een idee van twijfelachtige kwaliteit: iCapitalism. Een simpele app waar je door middel van in-app-purchases je plaats in de highscore-lijst kunt bepalen. Hoe meer geld je uitgeeft, hoe hoger je positie. Simpel. Of het echt een ‘spel’ te noemen is valt te betwijfelen, maar origineel is het op z’n minst. Helaas heeft Apple de applicatie afgekeurd en zullen we dus nooit weten hoeveel er betaald zou worden voor een top positie.

/via DF

NMA houdt Apple kritisch in de gaten, maar zal gaat de nieuwe App Store regels, waarmee uitgevers worden gedwongen hun abonnementen via de App Store te verkopen, niet aanpakken.
Waarom zouden ze die ook in vredesnaam aan moeten pakken? Albert Heyn zou producten waarin rattengif zit waarschijnlijk weren uit z’n winkel. Dat kan Albert Heyn, want het is hun winkel waarin zij bepalen wat er aangeboden en verkocht wordt. Op het moment dat Albert Heyn vindt dat Coca-Cola een te hoge prijs vraagt voor hun drankje, zal Albert Heyn het product niet meer aanbieden in hun winkel. Dat kan, want het is hun eigen winkel.
Apple mag toch zeker zelf de regels voor hun eigen winkel bepalen?

Niet alleen de biervrienden van Heineken kunnen een mooie reclame in elkaar zetten. Het Mexicaanse Dos Equis – geen idee of ‘t te drinken is – heeft een serie vermakelijke commercials gemaakt rondom ‘the most interesting man in the world’.

‘His personality is so magnetic, he’s unable to carry credit cards.’

Meer hier, hier, hier en nog meer hier. En de New Yorker schetst een profiel van deze legendarische legende. Indrukwekkend figuur.

Eindelijk! Het is weer zover. Een maandag met ‘hartelijk maandagmorgen’. Geen gedoe en echt werk voor de middagpauze. In plaats daarvan gewoon ouderwets staren naar een beeldscherm met de volgende content:

• Vandaag is de dag dat ongeveer 7 miljoen Amerikaanse werknemers niet komen opdagen op hun werk.
• Undercity, fijne & docu over de onbekende ‘underground’ van New York City. Prachtige beelden.
• Single Serving Site van de week: Mr. T & Me.
• Ayaan laat van zich horen over de status in Egypte.
• Gamenieuws van de Week: Angry Birds Rio & Angry Birds Valentijnseditie!
• Idee van de week: Een sportschool abonnement dat meer kost naarmate je minder sport.
• Commercial van de Week: Volkswagen, The Force.
• Mocht ‘t nog gaan sneeuwen deze winter, dan is dit de uitdaging.
• First-person kijk op een ongeluk. Alles loopt relatief goed af.
• Superhandig: Where the ladies at? (iTunes link)

Fijne dag verder…

Het verhaal is simpel en bijna te mooi om waar te zijn: een – naar eigen zeggen – slecht idee, lijkt ook te mooi om waar te zijn maar levert twee maanden later een relatief fortuin op. William Wilkinson kwam met ‘t ingenieuze idee voor een Russisch Roulette spelletje de iPhone. Een investering van 9 dollar, 2 uur werk en wat ge-Twitter levert ‘m nu – 2 jaar later – nog steeds elke dag genoeg op om z’n lunch van te financieren.
Moraal van ‘t verhaal: Don’t ignore your stupid ideas.

Prachtig stukje uitbeelding. Doet me denken aan Ruben van der Meer die Guus Meeuwis als doventolk probeert te communiceren.

Er komt een nieuwe connectie tussen onder andere Maastricht en Amsterdam. De voor de gelegenheid in ‘t leven geroepen ‘Wings of Maastricht’ gaat namelijk driemaal daags vluchten uitvoeren tussen Maastricht Aachen Airport & Amsterdam Schiphol. Niet direct iets wat je vaak nodig gaat hebben, maar mocht je zeker willen weten dat je op tijd in Amsterdam gaat zijn dan is dit waarschijnlijk een zekerder alternatief dan de NS. En dat voor slechts 30 europeanen.
Interessanter is het dat de Wings ook gaan vliegen richting München en London. Daarmee gaat het misschien toch nog ooit gebeuren dat ik London ga bezoeken. Zou mooi zijn.

Kleine details die het leven drastisch beter maken. Of op z’n minst het gebruik van een bepaald stukje software nét iets aangenamer. Details waar vaak enorm veel werk in zit, maar die zo vanzelfsprekend lijken dat ‘t bijna ondergewaardeerd zou worden. Daarom is er gelukkig Little Big Details, een prachtig overzicht van zulke kleine doch geniale snufjes.

De Mac App Store is zonder twijfel een grote stap vooruit op het gebied van gebruiksvriendelijkheid rondom het installeren en bijwerken van desktop software. Nog nooit was ‘t zo makkelijk om een applicatie aan te schaffen en te installeren. Toevallig heb ik gisteren nog een HP driverpakketje willen installeren op een Windows 7 computer, maar de hel waarbij je daar doorheen gesleept wordt wens je echt niemand toe. Toch vertoont de Mac App Store inmiddels ook al zijn scheurtjes. Of zijn ‘t kinderziekten?

De mannen van Panic hebben namelijk al 3 weken een update klaar staan voor hun geweldige Transmit. Het idee was om deze update voor de directe klanten (die de software niet via de App Store hebben aangeschaft) gelijktijdig beschikbaar te maken met de App Store klanten. Helaas duurt het keuringsproces inmiddels zo lang dat ze hebben besloten de direct klanten alvast te laten updaten.

Het idee van de centrale winkelplek waar je met één druk op de knop, met één betaalmethode, zonder risisco je software kunt aanschaffen is briljant. De uitvoering van Apple is dat ook bijna, maar nog niet helemaal. Of zoals Billy in zijn reactie stelt:

I understand Apple can’t brazenly play favorites, but I’m amazed that a company with a history like yours has to deal with any kind of lengthy review process.
All the more reason (among others) to keep buying from you directly. I like the app store for some things but I greatly prefer to do business directly with developers who deserve it.

LinkedIn maps, ofwel een overzichtelijke kaart van jouw relaties. Het meest opvallende vind ik hoe netjes de verschillende ‘groepjes’ bij elkaar geplaatst worden. In mijn geval: blauw = (ex-)collega’s, oranje = klanten, paars = klasgenoten etc. Maak hier je eigen ‘InMap’.

Vandaag is – volgens volledig wetenschappelijk onderlegde onderzoeken – de meest depressieve dag van ‘t jaar. Gebaseerd op het weer, het aantal dagen sinds kerst, het aantal dagen sinds het falen van je goede voornemens en nog wat factoren.

Door een heleboel studiebeurs ontvangende studenten zal dit worden tegengesproken. Ook wordt in de berekening niet meegenomen dat vandaag de geboortedag van Mischa Barton is. Wel is ‘t natuurlijk teleurstellend dat er vandaag geen ‘hartelijk maandagmorgen’ beschikbaar is. Hoe dan ook, wees voorzichtig vandaag.

Nadat in 2005 de ‘Million Dollar Homepage‘ echt succesvol bleek te zijn en het gestelde doel behaalde waren er natuurlijk een boel goudzoekers die ongeveer hetzelfde truukje nog eens slapjes probeerden over te doen. Zonder veel succes.
Een aantal weken geleden stond een nieuwe grapjas genaamd Craig Rowin op die via een Youtube filmpje vriendelijk verzocht om hem – zonder enige tegenprestatie – 1 miljoen dollar te doneren. Toen dat verzoek, tegen alle verwachtingen in, niet direct ingewilligd werd probeerde meneer Rowin het rustig nog een keer. Wederom zonder al te veel succes. Inmiddels zijn we vier van zo’n filmpjes verder. Grappig zijn ze wel, maar wie denkt nou daadwerkelijk dat hij ‘n miljoen dollar gaat krijgen?

Nou, Craig Rowin dus. In zijn meest recente filmpje vertelt hij dat de deal zo goed als rond is. 2 februari aanstaande zal er op een of ander speciaal daarvoor georganiseerd feest 1 miljoen dollar aan hem worden overgedragen door een of andere nu nog onbekende miljonair. Fantastisch idee dat filmpje dus. Op dit moment kan ik niet anders denken dan dat ‘t waarschijnlijk een of andere ‘viral’ campagne van een tot nu toe onbekend merk is, maar daar zullen we dan waarschijnlijk pas rond 2 febrauri achter komen.

Mocht u mij 1 miljoen euro’s willen overmaken. U weet me te vinden. Bij voorbaat dank.

Het is pas sinds kort dat ik weet wie Ricky Gervais is. Schande. De ster die bekend werd met de succesvolle originele Engelse comedy-serie ‘The Office’ is inmiddels ook veel gevraagd als presentator van award shows. Zo nam hij tijdens de uitreiking van de Emmy’s in 2008 rustig de tijd om de Emmy die hij zelf het jaar daarvoor won terug te eisen van Steve Carrell. Vorig jaar presenteerde hij de eerste keer – op geniale wijze – de Golden Globe awards, waar hij opnieuw uithaalt naar Steve Carrell. En ook dit jaar – gisteren om precies te zijn – babbelde Gervais de Golden Globe show weer aan elkaar. Nog iets pittiger en confronterender dan vorig jaar, waardoor eigenlijk direct werd beslist om de goede meneer volgend jaar absoluut niet meer terug te laten komen. Helaas.

Hieronder een van de highlights van gisteravond, waarin Gervais Tom Hanks & Tim Allen aankondigt.

Prachtige verzameling van mooie, bizarre, vreemde, opmerkelijke Google Street View foto’s.
Opmerkelijk hoeveel mensen de behoefte hebben om hun middelvinger uit te steken naar de street car.

Recent vallen er over de hele wereld vogels bij bosjes uit de lucht en spoelen miljoenen onlevende vissen aan. Het einde van de wereld? Volgens de clevere mevrouw in onderstaand filmpje heeft ‘t alles te maken met ‘t feit dat Amerika steeds toleranter wordt tegenover homoseksualateit. Dan reageert de natuur vanzelf natuurlijk.

Dat die vogels uit de lucht komen vallen zou ook veroorzaakt kunnen worden doordat dode vogels niet kunnen vliegen.

Interessant inzicht van de geniale Dan Ariely (zie hier) over de relatie fooi / ervaring bij een slotenmaker:

He was tipped better when he was an apprentice and it took him longer to pick a lock, even though he would oftentimes break the lock! Now that it takes him only a moment, his customers complain that he is overcharging and they don’t tip him. What this tells is that consumers don’t value goods and services solely by their utility, benefit from the service, but also a sense of fairness relating to how much effort was exerted.

In een reactie hierop beschrijft een web developer dat hij ongeveer datzelfde effect kent in zijn beroep. Klanten hebben geen idee van de ‘inhoud’ van ‘t vak en denken daarom automatisch dat een taak moeilijker en vooral waardevoller is als ‘t langer duurt om deze te voltooien.

I work in the web department for a large university, doing work for people who usually have no idea what I’ve done for them. As in the locksmith case, what matters is not how skilled I am or how much effort I’ve exerted, but how difficult the customer thinks my task is. Just this morning, I met with a customer whose new site I am building. I showed her some screenshots of a site that, altogether, took me only a few hours to build. But because she thought it took me much longer to do it, she was much more pleased with my work than she had any right to be.

Ik merk dit zelf maar al te vaak. De gemiddelde klant (voor het geval een klant dit leest: ik bedoel u natuurlijk absoluut niet) heeft geen idee van wat mijn werk inhoudt. Het begint al met de eerste mail: ‘Kun je even een website voor me maken? Hoeveel kost het?’. Dat is samengevat zo ongeveer de strekking van de meeste verzoeken. Vooral het woord ‘even’ vind ik daarin mateloos irritant.
Vervolgens komt het niet zelden voor dat de reactie op een uiterst schappelijke prijsindicatie (uiteraard na het verkrijgen van een berg meer informatie over het project) ongeveer dit is: ‘Wat? Belachelijk bedrag, mijn neefje heeft een gekraakte versie van Paint Shop Pro en Frontpage en wil ‘t voor 50 euro doen.’

Resultaat: Neefje blij, ik blij. Ondertussen krijg ik mijn tijd wel vol met klanten die wél voor rede vatbaar zijn. Waarvoor dank.

Je wil printen vanuit je iPhone / iPad / random apparaat met iOS 4, maar je hebt geen ‘AirPrint-compatible’ printer? Printopia to the rescue.

Met vrienden in het nerd-circuit heb ik de afgelopen tijd natuurlijk al vaak gediscussieerd over de deling die momenteel in de mobiele ‘smartphone’ markt lijkt op te treden tussen Apple’s iOS besturingssysteem en het Android van Google. Natuurlijk zijn er ook nog Windows Phone 7 en de Blackberry, maar die tellen nog niet of niet meer serieus mee. Op dit moment zijn iOS en Android de toonaangevende partijen op de markt. En intussen zijn die twee weer compleet het tegenovergesteld van elkaar.

In de discussies wordt Apple vaak verweten dat het systeem zo gesloten is en dat dit voor zowel gebruikers als ontwikkelaars een drama is. Natuurlijk wordt dan altijd direct gewezen op de stevige controle die Apple op zijn App Store uitvoert, een shop waar niet één product in staat dat niet is goedgekeurd door Apple medewerkers. Zo een constructie zou de creativiteit beperken en uiteindelijk ook slecht zijn voor gebruikers. Inderdaad, als je creativiteit bestaat uit het maken van porno-materiaal of applicaties die niet doen wat ze op de verpakking vermelden, dan is dit een beperkend systeem. Aan de gebruikerskant heb ik nog weinig mensen horen klagen. Vooral in de niet-nerd sector lijkt het me geen probleem dat je – zonder enige technische kennis of diepgaand onderzoek – maar op één knop hoeft te klikken en daarmee een volledig functionerende, niet schadelijke applicatie kan installeren. Met ongeveer hetzelfde gemak verwijder je die applicatie ook weer. Nu zijn er natuurlijk groepen mensen die het schitterend vinden om nog minstens 6 maanden allerlei verwijzingen naar verwijderde programma’s tegen te komen in je systeem en uiteindelijk met plezier het Windows register in duiken om handmatig allerlei riskante acties uitvoeren om het systeem op te schonen.
Hetzelfde geldt ongeveer voor de enthousiastelingen die hun iPhone hebben ge-jail-breaked (?). Wat is nu daadwerkelijk de toegevoegde waarde van die handeling, buiten het aantonen van de mogelijkheid ervan? Wordt het gebruik makkelijker, sneller, beter? Of is ‘t vooral kicken om een command-line aan je vrienden te kunnen tonen en vervolgens om de twee weken je systeem opnieuw te moeten installeren?

Apple heeft de mogelijkheden van iOS en de daaraan gekoppelde App Store inderdaad beperkt. Deze ‘beperkingen’ hebben als resultaat de extreme gebruiksvriendelijkheid voor de klant. Iets wat blijkbaar gewaardeerd wordt. Facetime? Zelfde verhaal, geen opties, geen instellingen, geen configuratie, gewoon één tik op één knop en ‘t werkt. Om exact deze reden geloof ik ook dat de Mac App Store best een succes zou kunnen worden.

Google Android aan de ander kant is compleet open. Iedereen kan een app in elke vorm toevoegen aan de store (of zoals Google ‘t noemt: Marketplace). Dat houdt Google niet tegen om achteraf alsnog applicaties uit diezelfde Marketplace te verwijderen als ‘t niet naar wens blijkt te zijn. Verder heeft de ‘openheid’ van Android als gevolg dat mobiele providers kunnen besluiten om – als gevolg van een zakelijke deal met Microsoft – alleen Bing als zoekmachine aan te bieden. Ander voordeel van de openheid is een groot aanbod van verschillende app stores, waardoor de gebruiker geen idee heeft wat waar aangeboden wordt. Openheid, een term die grote meneer Joe Hewitt om andere redenen ook al in twijfel trekt – betekent in ‘t geval van Android vooral vrijheid voor de mobiele telefonieproviders. Niet voor de eindgebruiker. Het feit dat Amazon nu besluit een ‘ommuurde’ Android store te openen lijkt me geen teken van complete nutteloosheid van controle.

Android is absoluut een geniaal idee van Google. En de door Google gecontroleerde ‘Nexus‘ telefoons, met de ‘pure’ Android versie en de originele Android Marketplace, zijn de telefoons die het dichtst in de buurt komen van de iPhone. Helaas zijn er echter vele andere modellen in de omloop, die vervolgens door vele verschillende providers compleet verknald worden. Zogenaamd blitse applicaties vol reclame die niet te verwijderen zijn, verminkte interfaces vol met logo’s van de provider etcetera. En dat is alleen de gebruikerskant. Vanuit een ontwikkelaarsperspectief is het niet veel beter: volgens mij weten de mannen achter Angry Bird namelijk wel waar ze het over hebben. De grote diversiteit in resoluties, systeemversies en opties is niet echt een luxe.

Enfin, al met al, samenvattend, kortom: Naar mijn mening – en ‘t is belangrijk om dat zo te formuleren – is de openheid van Android echt absoluut geen voordeel op de lange termijn. Niet voor de ontwikkelaar en al zeker niet voor de eindgebruiker. Het ‘it just works’ mantra van Apple slaat aan en bevalt miljoenen gebruikers uitermate goed, ondanks de zogenoemde geslotenheid. Het is om die reden dat ik ooit ben overgestapt op een Mac, het pure gebruiksgemak. Okay, ik heb niet de ongelimiteerde keuze om allerlei Lara Croft thema’s over OS X heen te gooien of om allerlei lugubere IP poort-adressen (?!) handmatig te configureren. Tegelijkertijd hoef ik ook geen virusscanner te onderhouden plus twee-wekelijks een algehele schoonmaak te organiseren.