I Saw a doctor

Door Jules Janssen • Friday 14 March 2008

Zijn we weer, terug van weggeweest. Niet echt de meest toeristische trekpleister van Brooklyn, maar ik ben er geweest: het Long Island College Hospital. 3 dagen op een rij nog wel.
Wat was er aan de hand? Zondag begon mijn linkerbovenlip buitenproportionele vormen aan te nemen, als in opgezwollen vormen. Op zich nog niet zorgwekkend, met in gedachten dat deze vorm de volgende ochtend wel weer normaal zou zijn. Niet dus. Maandagochtend was de hele linkerhelft van mijn gezicht dik (ja Frank, nog dikker dan normaal, bespaar je commentaar) en werd een bezoek aan de dokter geadviseerd. Na een aantal verwijzingen van afdeling naar afdeling werd ik uiteindelijk geholpen door de uiterst behulpzame Doctor Saw – een lekker toepasselijke en geruststellende naam voor een dokter natuurlijk. Na dit bezoek werd ik aan een berg met pillen en smeerseltjes gezet en zou het een en ander spoedig moeten verbeteren.

Dinsdag ochtend in alle vroegte werd ik wakker gebeld door een bezorgde mevrouw Saw die graag wilde weten hoe het ervoor stond. De zwelling was tijdens de voorgaande nacht alleen maar groter geworden en inmiddels waren ook van die smerige etterpuntjes ontstaan. ‘Op naar de ER’, was haar dringende advies, en wie ben ik om daar geen gehoor aan te geven. Om een beetje een beeld te geven van hoe ik er op dat moment uitzag: herinnert u zich die huurmoordenaar uit Moordwijven?

die linkse dus

Om een lang verhaal kort te maken. In deze ER werd er redelijk snel besloten om me op te nemen in het ziekenhuis en me daar aan de antibiotica te leggen. Iets waar ik niet echt op voorbereid was, waardoor ik dus zonder iPod, laptop, tijdschrift, boek of enige andere vorm van tijdverdrijf in een bed werd gelegd. Drie dolle dagen vol CNN, Elliot Spitzer, Hillary, Obama en gelukkig af en toe wat Family Guy.

Anyway, inmiddels ben ik ‘discharged’ en zit ik weer thuis. Wel nog aan de antibiotica, maar ik mag gewoon weer gaan werken. Zo ben ik toch weer een hele ervaring, 800 spamberichten en een paar dagen verder.

terug naar blog