En hup, weer weg…

by Jules Janssen • 2008-10-03

Was ik weer net gewend aan het gemütliche leven ‘oppe Ruiver’, staat de volgende verhuizing op stapel. Sinds begin deze week ben ik officieel inwoner van het gezelligste grote dorp van Nederland: Maastricht. Gezellig samen met mijn vriendinnetje in een nieuw onderkomen. Terwijl de hele wereld zo’n beetje financieel in elkaar stort gooien wij er een forse smak geld tegenaan om koste wat kost de hipste vierhoogvilla van de buurt te hebben.
Nog niet helemaal klaar met schilderen, inrichten en afwerken, maar we wonen. Knus joh. Ik heb onze eigen extragave ‘panic room’ (vanavond op rtl4) nog niet kunnen ontdekken, maar dat komt natuurlijk omdat die zo ultrageheim is.

Volgende week even kijken waar we een leuke labrador op de kop kunnen tikken. En daarna natuurlijk de station-car, niet te vergeten. Anyway, pakt u even het adresboek bij de hand en schrijf mee:

Jules Janssen
Stellalunet 20e
6221JG Maastricht

Of u download gewoon deze superhandige digitale visitekaart. Is modern.

Been there, done that

by Jules Janssen • 2008-08-31

Na ruim anderhalve maand terug te zijn in ons geliefde Nederland is het veilig te concluderen dat mijn ‘post-rate’ snoeihard gedaald is. Niet verwonderlijk ook natuurlijk, want het is al weer snel allemaal heel gewoontjes geworden.
Je bent heel snel weer gewend aan het feit dat mensen hier wél stoppen voor een rood voetgangersstoplicht. Hier moet je wél gewoon een halve stad door voor een kop koffie. Hier heet de eerste verdieping weer gewoon ‘begane grond’. En ‘s nachts is het gewoon wél rustig op straat. Ik ben het allemaal weer heel snel als normaal gaan ervaren.

Weinig spannend nieuws dus, maar gelukkig hebben we dan nog het wereld wijde web. Dat raast gewoon door en ook ik kom daar zo af en toe de meest waanzinnig dingen tegen. Nu zou ik jullie door kunnen verwijzen naar mijn del.icio.us account. Maar daarmee zou ik dan weer een post om zeep helpen. Hier dus een lijstje met een aantal niet te missen adresjes.

Achtachtacht

by Jules Janssen • 2008-08-08

Magische datum natuurlijk, 8 augustus 2008 (die volluit geschreven ineens een stuk minder magisch blijkt). Voor mij persoonlijk betekent dit de afsluiting van alweer het 24e levensjaar. Ik ben nu dus ouder dan ik ooit tevoren ben geweest. Een nieuw record!

Al met al leek me dit alles reden genoeg om dan nu uiteindelijk toch maar eens mijn laatste foto’s van het VS avontuur online te plaatsen. Een aantal plaatjes van San Diego, LA, Yosemite Park, San Francisco en – voorlopig de laatste – New York. Na drie weken terug te zijn ben ik weer redelijk geïntegreerd in de rust en structuur van Nederland. Missen doe ik ‘t nog niet echt, maar dat ‘t niet de laatste keer is dat ik in ‘the City’ ben geweest lijkt me duidelijk.

Inmiddels zitten twee andere RealShit leden – Luuk Cox & Frank Keyner – aan de ene uiteinde van de andere kant van de wereld. Reden genoeg dus om, mocht u dat nog niet gedaan hebben, zeker hun blog uit te sjekken.

Willy War of the Worlds Yosemite beauty Golden Gate the beauty of an elevator

The Dark Knight, Franny’s, Hudson & afscheid

by Jules Janssen • 2008-07-18

Ongetwijfeld een van de laatste, zoniet voorlopig het laatste, bericht vanuit ‘the City’. Vanwaar ik even wil melden dat dit bericht een gigantisch understatement zal blijken te zijn. Ik weet hoe het in Nederland momenteel is, maar hier in the States is het de donkere ridder die de spreekwoordelijke klok slaat. Natuurlijk is de Oscar-nominatie-tip voor wijlen Heith Ledger al reden genoeg voor wat ophef, maar wat te denken van mijn vaste bioscoop hier in New York: het AMC theater @ 34th street dat de nieuw Batman film gewoon 9 keer simultaan heeft vertoond om 1 minuut over twaalf! Negen keer. En al die negen zalen (à 300 personen) waren gewoon vanochtend al compleet uitverkocht! Gekkigheid. Morgenvroeg om tien uur ga ik het spektakel aanschouwen. Mijn recensie volgt later.

Ondertussen heb ik zojuist mijn ‘afscheidsdiner’ gehad met mijn welgewaarde collegae. Tip voor de mensen die binnenkort van plan zijn NYC aan te doen: Franny’s. Absolute top! Anyway, bij thuiskomst in het Hudson hotel (nog een extragratis tip) bleek hier nog een ware party aan de gang te zijn. Naar verluidt is de bar hier beneden ‘the number 1 hotel bar in the city’. Plesant… Natuurlijk konden wij daar niet ontbreken. Morgen nog even zonnen op het ‘sky terrace‘ en dan kunnen we ons opmaken voor de trip back naar het weledelgestelde Nederland. Catch you later.

Toch nog even New York

by Jules Janssen • 2008-07-12

Live vanuit San Francisco deze keer. San Diego, Los Angeles en Yosemite hebben we inmiddels achter de rug en tot nu toe is dit een waanzinnige vakantie. Plaatjes en sterke verhalen volgen natuurlijk snel.

Nu eerst wat historische gevoeligheden van New York die ik al een tijdje wil delen. Vooral voor diegenen die – ooit – in de stad geweest zijn is dit mogelijk interessant beeldmateriaal. Daar gaan we dan…

Times Square 1935
Times Square in 1935. Coca-Cola was erbij

Battery Park @ 1928
Battery Park & Manhattan in 1928

Central Park
Central Park jaren 30, zonder Trump’s gebouwengeweld

Columbus Circle 1933
Columbus Circle 1933, wederom zonder Trump International Tower. Ook van de Time Warner torens was nog niets in zicht.

Fifth Avenue 1900
Fifth Avenue in 1900, op de voorgrond de eerste auto, Abercrombie moet nog geboren worden

Herald Square
Herald Square in 1895, links zal later het Macy’s emperium ontstaan

WallStreet NYC 1904
Wall Street in 1904, inderdaad zonder vlag

School vs kritiek

by Jules Janssen • 2008-07-05

Nu wil ik mezelf niet profileren als een voorbeeld-student, maar ik durf gerust te stellen dat ik niet de grootste zorg van een docententeam ben. Tijdens lessen zal ik zelden of nooit de boel verstoren en ook daarbuiten hebben de mensen van HsZuyd van mij over het algemeen geen last.
Je zou dus verwachten dat – buiten het feit dat ze daarvoor gewoon riant betaald worden – mijn docenten het fatsoen zouden hebben om me, als dat nodig is, netjes te woord te staan. Het lijkt mij niet absurd om aan te nemen dat ik op een serie mails richting enkele van mijn docenten op zijn minst een antwoord zou krijgen. Hetzij met een oplossing, hetzij met een uitleg, misschien een doorverwijzing of wellicht een simpel bericht om aan te geven dat de aangeschreven persoon er later op terug zal komen.

Zo niet op C-MD @ HsZuyd, zo leert de praktijk. Ruim een jaar ben ik reeds bezig om opheldering te krijgen betreffende de ravage die de dames / heren hebben aangericht met verschillende punten- en zogenaamde studentvolgsystemen. Hierdoor zijn er namelijk een aantal punten van mijn lijst uit het tweede leerjaar verdwenen. Kan gebeuren. Ik zal de laatste zijn die zal ontkennen dat er met elk type software simpelweg ‘bugs’ optreden. Tot zover ook geen kritiek.

Het echte probleem ontstaat hierna echter pas. Zoals gezegd ben ik ruim een jaar bezig met het aanschrijven van docenten, coordinatoren, bureau-onderwijs medewerkers, secretaressen en een heleboel andere mensen die onderling de meest interessante titels uitwisselen om mijn puntenlijst weer in orde te krijgen. Dit aanschrijven gebeurde overigens zowel via email en telefoon, maar ook face-to-face. In dit laatste geval wordt het natuurlijk uiterst lastig om botweg geen antwoord te geven, maar als ware communicatie-guru’s wisten ze zich in de meeste gevallen van elke verantwoordelijkheid te ontdoen en me door te verwijzen naar een of andere collega. In het geval van de bureau-onderwijs medewerkers betekende dit vaak een doorverwijzing naar ex-werknemers of werknemers die nog aangenomen moesten worden. De laatstgenoemden waren in enkele gevallen voordat ze in functie traden alweer overgeplaatst naar een nieuwe plaats. Prachtige staaltjes management allemaal, maar kort samengevat komt het er op neer dat ik hiermee werkelijk niets ben opgeschoten.

Zoals van een hippe en moderne opleiding als Communication & Multimedia Design (ja, Engels, want dat klinkt cool vet gaaf) valt te verwachten, is het natuurlijk ook mogelijk om te communiceren via de digitale snelweg. Email is voor het docententeam van C-MD een schitterend medium. Ideaal om allerlei onduidelijke meldingen mee te doen (vaak gericht aan niet-betrokkenen), maar ook om schaamteloos reclameboodschappen mee rond te sturen. Het concept van het beantwoorden van email berichten is echter nog niet helemaal tot onze communicatie geniën doorgedrongen. Zouden ze simpelweg die knop niet kunnen vinden of is het gewoon verdomd handig om zo af en toe eens een mail die wel eens wat werk met zich mee zou kunnen nemen te negeren? Een tijdje terug kon het nog wel eens helpen om een CC’tje van een mail naar het secretariaat te sturen. Op een of andere manier was het dan ineens wel mogelijk om – vaak binnen een uur – antwoord te verschaffen.

Al met al komt het er op neer dat mijn puntenlijst dus nog steeds niet volledig bijgewerkt is. Blijkbaar voelt niemand van dat clubje overbetaalde succeslozen zich geroepen om zijn of haar verantwoordelijkheden te nemen. In plaats daarvan zitten ze liever in het koffiekamertje knus met elkaar nieuwe buzzwords, hippe afkortingen en nog wazigere, eeuwig wijzigende reglementen te verzinnen.
Ik heb de hoop inmiddels zo’n beetje opgegeven dat het me hier vanuit NYC gaat lukken om enigszins vooruitgang te gaan boeken in deze zaak, maar toch sta ik open voor suggesties die me hierbij kunnen helpen. Tros Radar wellicht? Pieter Storms? Willibrord Frequin?

Het zit erop!

by Jules Janssen • 2008-06-28

Net als een van mijn volgelingen heb ik ook gisteren mijn laatste werkdag gehad bij mijn huidige werkgever. Zoals gebruikelijk leidt dat vanzelf tot deadlines die nog gehaald moeten worden en omdat dat niet helemaal is gelukt, zit ik op dit moment ook gewoon op kantoor. Maar dat mag de pret niet drukken. Na ruim 4 maanden die eigenlijk als één grote vakantie hebben gevoeld, worden daar nu nog twee weken officiële vakantie aan de andere kant van het land aan vastgeplakt.

Tot zover dus ook het grootste deel van mijn activiteiten hier op dit blog. Voor de komende week staan er nog wat berichten in de wacht en ook na de vakantie zal ik wellicht nog wat te vertellen hebben, maar dan houdt ‘t waarschijnlijk voor een groot deel op. Daarna zullen er vermoedelijk zo af en toe alleen nog wat typisch nerd/web gerelateerde berichtjes verschijnen die het huidige publiek allerminst zullen vermaken (natuurlijk een uitkomst van een grootschalig marktonderzoek, dat snapt u).

De afgelopen periode heb ik hier met plezier mijn ‘belevenissen’ tijdens stage en het verblijf in NYC beschreven en met een kleine 12.000 pageviews (op 14.749 woorden) later is dat een dankbaardere taak geweest dan ik voorheen had verwacht. Om u alvast te laten wennen aan de voornoemde nerdberichten lijkt het me verstandig om er in deze uitgave alvast voorzichtig mee te beginnen. Als statistiekennerd is mij namelijk opgevallen dat bezoekers via de gekste google-zoektermen op deze site terecht zijn gekomen. Hieronder een lijstje van aparte zoektermen:

Later…

Voetbal, nogmaals

by Jules Janssen • 2008-06-26

Had ik bijna geconcludeerd dat voetbal hier in de US nooit echt voet aan (succesvolle) grond zal krijgen, zie ik deze week meer voetbal dan in alle voorgaande weken bij elkaar. Allereerst natuurlijk het Russische debacle, daarna het eerherstel door de ‘Masters of the Game’ straatvoetballers en vandaag niemand minder dan Thierry Henry die zijn kunstjes vertoonde op een buurtveldje in Lower East Side.

Wat is het geval? Ter promotie van een of ander goed doel, de naam en het doel zijn me even ontschoten, had Steve Nash (ex-NBA speler en voetbalfan) samen met een aantal van zijn vrienden een benefietwedstrijd georganiseerd. Steve’s vriendenkring bestaat uit onder andere Baron Davis, Jason Kidd, Leandro Barbosa, Salomon Kalou en de voornoemde Thierry Henry. Een heleboel bekijks gegarandeerd dus. En wie ben ik dan om in die groep te ontbreken?
Al met al weer een leuk potje voetbal gezien. Foto’s vind u als vanouds terug via Flickr.

 

Ow ja, en op de weg naar huis liepen we ineens midden over de filmset van ‘All Good Things‘. Ergens volgend jaar ziet u dus wellicht terug op het grote scherm met Kirsten Dunst op de achtergrond.

Nederlandse overwinning

by Jules Janssen • 2008-06-24

Hadden we eindelijk de ideale bar gevonden om de wedstrijden van het Nederlands elftal te kijken, krijgen we zoiets. Ook hier in New York kwam het verlies keihard aan en de sfeer in ‘Tonic’ was niet meer zoals ‘t geweest was. Resultaat: 400 teleurgestelde Nederlanders op Times Square.

Vanaf moment één heb ik me eigenlijk wel afgevraagd waarom al dat volk überhaupt hier is en al snel werd duidelijk dat ‘t vooral studenten, KLM-medewerkers en toeristen zijn. Tijdens de wedstrijd kwamen we aan de praat met een aantal – wat bleek – van de beste straatvoetballers ter wereld die momenteel bezig zijn met een tour door de Verenigde Staten. Nou goed, dat zegt natuurlijk iedere straatvoetballer in New York, dus dat wilde ik wel even met eigen (deskundige) ogen zien. Op dus naar het verre Queens alwaar de heren gisteren uitgedaagd waren door het lokale talententeam.

De trots der Nederlanden is weer enigszins hersteld na een overtuigende 18-2 winst die ‘onze jongens’ daar neerzetten. Heerlijk voetbal volgestampt met een lading aan Ronaldinho achtige bewegingen die uiteindelijk ook nog eens rendabel zijn. Prachtig. Overigens worden de heren voetballers gevolgd door een MTV/TMF team dus waarschijnlijk is het een en ander binnenkort ook op TV te bewonderen.

Het einde nadert

by Jules Janssen • 2008-06-20

Alweer een week voorbij. Mijn een-na-laatste week hier bij Version wel te verstaan. Na volgende week zit ‘t er op en kan ik nog van een aantal dagen van California gaan genieten, alvorens terug te keren naar het thuisland.

Roerig weekje wederom. Maandag begon direct spetterend met de terugkeer van Josine en Hanneke uit Costa Rica, waar ze twee weken lang een prachtige vakantie hebben gehad. Raften, jungle-wandelingen, surfen, vulkaan-bezoek, je kunt ‘t zo gek niet verzinnen of ze hebben ‘t meegemaakt. Dus dat werd foto’s kijken, sterke verhalen aanhoren en nog wat foto’s kijken.

Woensdag was het tijd voor Alicia Keys in Madison Square Garden, New York City, haar thuisbasis. Laat ik er heel kort en duidelijk over zijn: Pure genialiteit. Superconcert. Na een uitgebreid en zeer vermakelijk voorprogramma, waarin Jordin Sparks, Fabolous, Ne-Yo en Rihanna acte de présence gaven was het de beurt aan mevrouw Keys zelf. Geintroduceerd door Cedric the Entertainer betrad ze het podium alwaar met een indrukwekkende show een serie aan hits werd gepresenteerd. Zeer de moeite waard. Achteraf nog een biertje bij ‘Plan B‘, de beste bar van Brooklyn en omstreken, waarmee de avond compleet was.

Over een paar uur stapt Hanneke in ‘t vliegtuig om terug te keren naar Nederland en met een beetje geluk net op tijd te zijn voor de kwartfinale. Josine en ik hangen ons waarschijnlijk morgenmiddag ergens aan een bar om ons – na een onbeschoft grote winst van ‘onze jongens’ – compleet van de planeet te zuipen. Je moet ‘t oranjegevoel hoe dan ook hooghouden.

Waanzin!

by Jules Janssen • 2008-06-13

Poule des doods

Terwijl compleet Nederland letterlijk op zijn kop staat lijkt er hier niemand iets van te merken. Beetje gek ook om na zo’n overwinning gewoon nuchter te zijn en zelfs blijven. Poule des doods… whaha

Foto’s Party

by Jules Janssen • 2008-06-12

Op vriendelijk verzoek van de heer Zegers heb ik even wat foto’s bij elkaar gezocht van de party op Zweedse ambassade van een aantal weekjes geleden. Kijkt u even mee?

House of Sweden (Washington DC)

Party @ House of Sweden

by Jules Janssen • 2008-06-11

Een aantal foto’s die ik op het net gevonden heb van de Party op de Zweedse Ambassade in Washington DC.

Feest

by Jules Janssen • 2008-06-10

Feest natuurlijk vanwege de overwinning van ‘onze jongens’ op de Azzurri. Heerlijk. Met Lars & Berry heb ik in een lokaal kroegje met volle teugen zitten genieten van het spektakel. Een stukje verderop aan de bar zaten een aantal Italianen, maar die waren voor het eind van de wedstrijd ineens verdwenen.

Maar ook zondag was ‘t hier al feest: de Puerto Rican National Day Parade. In het kort komt dat neer op een soort carnavalsoptocht over 5th avenue waar dan 2 miljoen Puerto Ricanen naar staan te kijken, vlaggen, zingen, dansen en schreeuwen. Prachtig.
In het iets langer komt het er op neer dat ‘t gewoon heel gezellig is. Om een of andere reden zitten er een heleboel Boricua’s, zoals ze zichzelf noemen, in New York en eenmaal per jaar houden ze een optocht. Dit jaar was dat bovendien ook nog eens de vijftigste keer, dus werd er nog eens extra groots uitgepakt. In een slinger die wellicht wel 3 uur geduurd heeft kwamen allerlei J Lo’s, Fat Joe’s en andere look-a-likes voorbij om het massaal toegestroomde publiek te herinneren aan hun afkomst.

Broeikaseffect

by Jules Janssen • 2008-06-09

Eindelijk, het effect heeft effect: 98 graden in ‘t dorp hier. Oftewel 37 graden op de schaal van Celcius. Daar doen we ‘t toch allemaal voor.

Breaking: Spiderman in NYT building

by Jules Janssen • 2008-06-06

klimmen maar

At this very moment is er een of andere gek bezig met een poging om het New York Times gebouw in te klimmen (319 metertjes hoog dus hij heeft er hopelijk een paar minuten voor uitgetrokken). Aangezien die toren hier precies één blok vandaan staat is ‘t hier op ‘t werk een complete kermis.

De straat staat gevuld met brandweer, politie en ambulances die elk proberen zoveel mogelijk geluid te maken. Natuurlijk is daar compleet niemand van onder de indruk en blijft iedereen gewoon netjes op zijn plekje staan, waardoor er geen doorkomen aan is voor de helden. Veel belangrijker is dat een stuk of 8 helikopters op dit moment mijn uitzicht vanuit mijn bureautje bederven. En dat om die makker live op CNN, ABC, MSNBC en de New Yorkse ‘Maas & Grens’ te krijgen… Toch maar eens gaan kijken hoe spannend het in ‘t echt allemaal is.

kijkers voor het NYT klimspektakel

instant update: net even naar beneden gewandeld om vanuit straatniveau een kijkje te nemen. Die gast weet echt waar hij mee bezig is zo te zien. Het klimmen gaat hem ook op een hoogte van zo’n 250 meter nog redelijk gemakkelijk af. Het volk op 8th Ave wacht rustig af totdat hij naar beneden valt, want daar gaat ‘t natuurlijk allemaal om.

update II: hij is boven. Het blijkt om de Franse Alain ‘spiderman’ Robert te gaan. Zo’n wereldverbeteraars-tiepje. Afschuwelijk volk. Negeren dus. Next…

Pap en mam in de huis!

by Jules Janssen • 2008-06-03

Allereerst voor de Nederlandse vrouwelijke lezers onder u:
Hoewel vrijwel álle recensies er geen goed woord voor over hebben, is ‘Sex and the City’ volgens Josine & Hanneke helemaal geweldig. Over een ruime week mag u zelf oordelen.

De twee voornoemde dames zijn overigens vanmorgen in alle – onchristelijke – vroegte vertrokken om voor twee weken het Caribbean zon, zee en strand van Costa Rica te verkennen. Vol goede moed verlieten ze hier het zonnige NYC om 5 uur later aan te komen op een eilandje waar het stortregent. Jammer dames…

En dan het grootste nieuws van vandaag: Pap en mam zijn hier! Superemotioneel weerzien natuurlijk na 3 maanden, maar na een aantal uren aan een stuk janken hebben we vanavond dan toch maar direct even wat door de stad geslenterd. Wat een comfortabele wandeling had moeten zijn op weg naar een verkoelend pilsje op een lokaal terrasje werd uiteindelijk een halve marathon. Blijkbaar had half New York er voor gekozen om de avond door te gaan brengen op de Meatpack terrassen. Anyway, Greenwich dan maar, waar het zwaar verdiende pilsje uiteindelijk mogelijk nóg beter smaakte.

Morgen heb ik dagje vrij genomen om het ouderpaar te introduceren in het 24/7 spektakel dat New York heet. Hangen in Central Park en Frapuccino’s slurpen dus waarschijnlijk.

Sex en de stad

by Jules Janssen • 2008-05-29

Vraag me niet waar ik de hele tijd mee bezig ben, maar het lijkt alsof ik ineens een stuk drukker heb gekregen. Waren het nou Sven & Sil die een boel tijd opeisten, het werk, de hobbies of toch gewoon mijn allerliefste vriendinnetje die hier nu inmiddels ook een week verblijft? Anyways, genoeg om handen dus.

Afgelopen week was – mede dankzij het bezoek – er weer eentje voor in de boeken. Genieten van de stad in optima forma: goed eten, af en toe een drankje, heerlijk relaxen in verschillende parken met 27 graden op de knikker, een bezoekje aan de Yankees en ga zo maar door. Machtig. Bijgaand een aantal foto’s als bewijsmateriaal.

Deze week staat compleet New York zo’n beetje in het teken van Sex & The City. De film van deze nog altijd ontzettend populaire tv-serie (waarvan ik overigens nog steeds de fun niet snap) gaat morgen in première en dat wordt overal uitgebreid behandeld en toegelicht. Natuurlijk in de vorm van een heel aantal filmrecensies, roddels en al het andere gebruikelijke filmjournalisme. Deze keer is er echter meer aan de hand. Voor de echte fans / freaks is er bijvoorbeeld een bustour langs alle hotspots uit de film. De Magnolia Bakker in Greenwich is er eentje van. Toen ik daar een tijdje geleden toevallig langskwam vond ik ‘t al opvallend druk. Nu is ook duidelijk waarom.

Maar er zijn ook tips om de SATC-madness te vermijden, waarin ik leer dat vanaf morgen Bryant Park waarschijnlijk nóg meer een attractie is, terwijl ik daar net gewoon nog rustig op een huge scherm de Yankees heb zien spelen.
Gelukkig komt Hanneke precies op tijd om samen met Josine van deze ongetwijfeld mooie film te gaan genieten. Ik neem even rust.

Door recente belastingwijzigingen is NYC trouwens weer helemaal hip in filmwereld. Deze zomer stikt het hier van de filmopnamen, waaronder zelfs een aantal goede. Ik sta de komende weken waarschijnlijk dus uiterst subtiel op de achtergrond een beetje de toevallige passant van Uma Thurman, Denzel Washington en Ben Stiller uit te hangen.

Van alles…

by Jules Janssen • 2008-05-26

Ja, het wordt weer eens tijd voor een update vanuit hier, maar ik ben er helaas nog niet echt aan toegekomen. Inspiratie voldoende, absoluut, maar juist het filteren daarvan neemt nu te veel tijd in beslag. Morgen of de dag erna hoort u weer van mij…

Washington weekend

by Jules Janssen • 2008-05-21

Het is dinsdag, en sinds mijn laatste post zijn er een aantal omstandigheden gewijzigd. Zo zijn mijn lieve zusje en meneer Vervoort inmiddels weer aangekomen in Nederland en hebben ze plaats gemaakt voor het illustere duo Roelofs/Gubbels. Ook ben ik gewoon weer oud & vertrouwd in ‘the City’, alwaar het weer weer te wensen overlaat.

Washington was prachtig. Het feestje van afgelopen vrijdag was waanzinnig: zoals ik al had voorspeld een typisch Zweeds mooie-mensen feestje. En dat dan boven op het dak met een prachtige view op Washington. Absoluut de moeite waard. Daarna nog even met behulp van een VIP-kaartje de complete rij bij ‘the Park’ lachend voorbijgewandeld om daar even rustig af te borrelen met de DC incrowd.

Zaterdag heb ik met A-m & Frank de stad verkend. In één woord: wennen. Wennen aan die enorme rust. Maar hoe dichter je bij de lokale hot-spots in de buurt komt, hoe meer drukke Aziaten er vanzelf ook rondrennen. In de fotohoek vindt u een aantal foto’s van deze plekjes.
‘s Avonds hebben we heerlijk gegeten bij een gezellig restaurantje om de hoek. Iets later op de avond zijn we daar wederom teruggekeerd om te genieten van een paar pilsjes toen dit restaurant ineens omgebouwd bleek te zijn naar een uiterst vermakelijke kroeg.

Capitol Police action godmode Justice Kennedy

Zondag kwam ongeveer op hetzelfde neer, met de weersomstandigheden als kleine uitzondering. Ook in DC konden ze het niet drooghouden. Desalniettemin een prachtige stad, die ik zeker wil aanbevelen bij een iedereen die van plan is de States aan te doen. Extra-gratis museum tip: ‘Newseum‘, een museum over het nieuws.

Zoals gezegd zit ik op dit moment weer gewoon in New York. De werkdag zit erop en omdat het nu toch al 11 uur is denk ik dat het tijd wordt om maar een pilsje te gaan drinken met Sven & Sil. Proost…